Canle segredo hei ser
prá fervenza da iauga manantía
que enxurre as nosas vidas, cando nada
falla do que che eu teño prometido.
Xeneroso leito
da derramada anguria;
terra de terra, aberta pola eixada
do afán e o amor para a semente limpa;
eira de pan
lareira
fondo puzo,
gardador do misterio que nos cingue;
penedía
cara ós ventos da sorte;
albre senlleiro
na chaira dos miñatos...
¡Ti ben sabes
todo o que o meu amor manda que eu seña!
Xosé María Álvarez Blázquez
No hay comentarios:
Publicar un comentario