A meu gaiteriño,
ainda me acordo,
cando baixabas polo monte abaixo,
e viñasme ti dicindo.
Bota carne no pote, Marianiña,
bota carne no pote, Marianá,
un molete enteiro. enservelletado,
unha bota con viño, chupáená!
Muller, fartura de loita
qué che hei decire eu, muller?!
Ti és coma a terra nosa,
e a terra é coma ti é!
Deixeivos a entrambas soias
anque convosco quedei
Valeira está a terra, morna
ti, sementada, abofé. (bis)
E o vento decia
pronto hai de volver!,
pra tira-la fame, pra poder comer... (bis)
Ai, muller, cántas noitiñas,
te deitaches coa tristura?,
e o vento, ainda che traguía,
as novas dos que marmuran.
E o vento decia,
pronto hei de volver...
RECITADO FINAL:
Ti és o milagre da terra
e, a terra é un milagre teu
mistura de mel e cerna
de fera e de anxo do ceo.
Pariches de pé o fillo,
como fan no mente as bestas.
E hoxe que volto vencido,
para que eu venza ti te deitas.
O voltar, qué che hei decir?!
Maldito o día e a hora
en que te deixei aquí
pra percurar vida fora!
O inverno da emigración
roubóunos a primavera,
quén eu era, xa non son,
e ti non és a que eras!
Xa poden os leiros dar
colleitas ben abondosas,
poden en Madrí falar
con palabras ben fermosas,
que nunca nos han de pagar
a nosa fame de outrora!
E O VENTO DECíA,
PRONTO HEI DE VOLVER
PRA TIRA-LA FAME,
PRA PODER COMER...
A pobreza é un ben de Deus
Iso dicía o Dr. Oliveira Salazar. E pode que o mantivese de ter coñecido os datos abraiantes da pobreza na España de hoxe que acaba de facilitar Cáritas. O crecemento descontrolado da pobreza, a máis alta da UE-21, só é superada por Romanía e Letonia. E a renda media descendeu nun 4 por 100 (ou nun 9 por 100 se se compara a renda media por persoa co índice de prezos). O 30 por 100 di chegar mal a fin de mes, o 41 por 100 declara a súa incapacidade para atender gastos imprevistos, o 3,3 por 100 non ten ningún ingreso, nin do traballo, nin por paro, nin da Seguridade Social. A finais de 2011 máis de 580.000 persoas estaban nesa situación.
Trátase da consecuencia lóxica da política económica que se está desenvolvendo con apelación a «la sensatez de los españoles», consecuencia que a ninguén pode coller por sorpresa porque unha e outra vez, e en todo tempo e lugar, foi anunciada e agoirada. Redución das rendas salariais, pero nunca das rendas que proveñan dos beneficios. As consecuencias están á vista para quen non sexa cego.
Dito doutra maneira, non se está gobernando para o común das xentes senón favorecendo aos que máis teñen. O que orixina a crecente pobreza española que denuncia Cáritas e, á par, o aumento das diferenzas entre ricos e pobres. Pero non semella que nos decatemos do desastre que se aveciña por máis que as mentes máis lúcidas o veñan agoirando dende algúns anos atrás. Rabenando os salarios a consecuencia lóxica é que descenda a demanda. E isto, di Vicenç Navarro, é a «causa da Gran Recesión, camiño de ser xa a Gran Depresión», na que moitos viven xa ao día de hoxe. Xustamente o que o mesmo autor estima un gran desastre económico para o país. Como de costume, quixeramos non ter razón.
No hay comentarios:
Publicar un comentario