LAVANDEIRA DA NOITE

A SOMBRA

Sombra de Prometeo encadeada,
aquil mozo que fun está xa morto.

Busco unha terra limpa. Agora busco
unha patria sin sangue e non a topo.

Lonxana primavera. Escoito voces
na noite estrelecida. Ríos longos.
¿Onde estarás, meu corazón de entonces,
meu dóce corazón que non te alcontro?

Pregunto e non contestas, morte negra.
¿Onde se foi aquil vivir gozoso?

Sóio te teño a ti, miña memoria
envolta en señardades e recordos:
unhas pingas de chuvia esbagoando
por un cristal de soños.

Sobre a lama do mundo vou andando.
Gardo loito sin fin por aquil mozo.

Celso Emilio Ferreiro