jueves, 31 de julio de 2008

INFORMES

1.249 Visitas
2.083 Páginas vistas

SEGUIMOS SUBIENDO

GRACIAS

hollandse school - Rembrandt van Rijn



hollandse school - Johannes Vermeer

Gerard ter Borch d. J.











Gerard ter Borch (or Terburg) (1617-1681), was a Dutch painter in the province of Overijssel

La riqueza y variedad de la escuela de pintura holandesa del siglo XVII supone uno de los momentos más significativos de la historia de las artes visuales. La creatividad de los artistas y la multitud de temas representados –potenciado por la gran variedad de clientes que encargaban obras de arte- coincide, en general, con la alta calidad de los pintores. A pesar de su importancia, la refinada obra de Gerard ter Borch ha quedado a los ojos de la historiografía eclipsada por figuras coetáneas que alcanzaron mucho más renombre como Rembrandt, Van Dyck, Van Ostade, Jan Steen o Vermeer. No obstante, hay algo que los expertos en este periodo coinciden en afirmar, y es que se trata del artista que mejor supo captar el refinamiento de la burguesía.

O VOTO EMIGRANTE ¿cara a onde pretenden que emigre?

A VICEPRESIDENTA ESCÚDASE NA “COMPLEXIDADE TÉCNICA” PARA NEGAR A REFORMA URXENTE DO VOTO EMIGRANTE E REMITE A UNHA SUBCOMISIÓN DE ESTUDO



Jorquera cualifica de “coartada” o argumento e afirma que “o obxectivo é que o actual sistema sempre beneficia ao partido no Goberno, queremos crer que esa non sexa a razón para non realizar xa esta reforma”



Madrid, 30 Xullo 08. A Vicepresidenta primeira do Goberno, María Teresa Fernández de la Vega, alegou unha serie de “complexidades técnicas” para negar a reforma con carácter urxente, antes da celebración das Eleccións galegas, do voto dos residentes ausentes e remitiu todo tipo de modificacións á unha Subcomisión de estudo a tal efecto no Congreso.



A “coartada” do Goberno



Jorquera cualificaba de “coartada” os argumentos da Vicepresidenta e expresaba con exemplos o total desacordo do BNG coas alegadas “complexidades técnicas”. “Se hai vontade política os problemas técnicos soluciónanse perfectamente. Tiveron moito tempo, Señora Vicepresidenta, para tratar ese tema” e subliñou a súa estraneza polo argumento utilizado cando “aquí estamos acostumados a ver como moitos inmigrantes de países menos desenvolvidos votan en urna. Esa non pode ser a explicación”. Deixou claro que “o dito por vosté hoxe aquí dista moito de ser satisfactorio e algúns dos aspeitos afirmados me parecen indignantes”.



Ademáis, sinalou que a mesma proposición de lei aprobada unanimemente no Parlamento galego dá solucións ao respeito. Espetou á Vicepresidenta que “hai un dato obxectivo sobre a mesa: no ano 2004 o PP otivo o 65% dos votos no exterior e no ano 2008 foi o PSOE o que obtivo o 65% deses votos. O obxectivo é que o sistema actual beneficia aos partidos no Goberno, queremos crer que esa non sexa a verdadeira razón”.



As afirmacións da Vicepresidenta: o Goberno non presentará proxecto de lei



María Teresa Fernández de la Vega comparecía esta mañá na Cámara Baixa en sesión extraordinaria para explicar a disposición do Goberno a reformar a modificación do sistema de voto dos emigrantes para que poidan emitir o seu voto en urna. Unha comparecencia solicitada polo BNG e así aprobada na última Deputación Permanente do Congreso.



Na súa intervención inicial, a Vicepresidenta do Goberno deixou claro que o Executivo non vai presentar ningún proxecto de lei ao respeito de aquí a setembro. En concreto, sinalou que “nos decantamos por convocar aos grupos políticos ao diálogo en sede parlamentar en lugar de presentar un proxecto de lei na Cámara”, en referencia á creación dunha Subcomisión no seno da Comisión Constitucional do Congreso para estudar, reflexionar e avaliar as reformas eleitorais necesarias, incluida a reforma puntual do voto dos residentes ausentes.



María Teresa Fernández de la Vega limitouse a expresar a “vontade compartida” de reformar o voto dos emigrantes pero engadiu que “non se poden esquecer os reptos técnicos que exixen capacidade de adaptación e encontro das forzas políticas”. Falou de realizar “unha reflexión distendida” e só expresou que o Goberno estará disposto a desenvolver as decisións que se adopten no seno da citada Subcomisión.

Na réplica, a Vicepresidenta redundou nos mesmos argumentos. A consideración do Goberno de que “a vía adecuada” é a da Subcomisión. Fixo unha clara alusión á proposición do Parlamento galego afirmando que “incluso estamos dispostos a que se vexa esa proposición de lei antes se así o acordan os grupos” pero cualificou a proposta da Cámara galega “de lei que pensa nas Eleccións galegas”.

Na contraréplica ao BNG que lle preguntou se ían presentar un proxecto de lei sobre este tema, De la Vega sinalou que “o Goberno asumirá a regulación que acorden por consenso os grupos da Cámara”, en clara alusión á mencionada Subcomisión. E engadiu que “estamos dispostos a apoiar unha proposición de lei ou a fórmula que se acorde”.



A especial importanza do CERA na Galiza



O deputado do BNG acusou á Vicepresidenta de intentar subsumir un “aspeito concreto nunha reforma eleitoral máis ampla”. A reforma que “propomos é algo que non afecta ao marco xeral”. Ademáis, “existen precedentes de reformas puntuais da lei eleitoral”.



Deixou claro que a cuestión da circunscripción eleitoral única para os emigrantes ou a votación en Eleccións municipais si precisan dunha reflexión máis profunda pero non o feito de equiparar o voto dos emigrantes aos residentes no Estado.



Apelou á urxencia de modificar o sistema de voto para dar garantías ao voto, “para nós é unha cuestión urxente, é importante garantir a limpeza do voto e estamos ás portas das Eleccións galegas onde o CERA ten unha importanza especial”. Lembrou que Galiza ten 330.000 inscritos no CERA, un corpo eleitoral que aumentará considerabelmente de se extender a nacionalidade aos descendentes da 2ª xeración. Recordou á Vicepresidenta que xa existe o consenso para levar a cabo esta reforma puntual: “todas as forzas políticas apoiamos, tamén o PSOE, a proposición de lei do Parlamento galego”.



Francisco Jorquera rematou preguntando á Vicepresidenta “cal é a vontade política real do Goberno?”.

miércoles, 30 de julio de 2008

François Bonvin









François Bonvin (Vaugirard, hoy distrito 15 de París, 22 de noviembre de 1817-Saint-Germain-en-Laye, 19 de diciembre de 1887) pintor francés.

Tuvo una infancia desafortunada. Aprendió a dibujar gracias a un curso gratuito. Para ganarse la vida trabajó en una imprenta y una comisaría y aprovechaba su tiempo libre para ir al Louvre o estudiar a los maestros flamencos u holandeses. Estudiaba de noche en el taller de los Gobelin y en la Academia Suiza.

En 1848, se especializó en los paisajes, algo en lo que era muy bueno y mandó 3 cuadros al Salón de París que le valieron una medalla de tercera clase. Este éxito le supuso consagrarse en exclusiva a la pintura, sus cuadros fueron muy bien acogidos, participó en el Salon des Refusés con su amigo Courbet y realizó muchos viajes a Flandes y a Holanda.

Le concedieron la Legión de Honor en 1870.

Lo operaron sin éxito en 1881 y se quedó ciego. Pudo mantenerse a duras penas con la buena voluntad de sus amigos y una exposición y una venta benéfica en 1887.


comentarios
"Just to be is a blessing. Just to live is holy." Abraham Joshua Heschel

XXIII Premio BMW de Pintura


XXIII Premio BMW de Pintura
Desde 1986, BMW Group España organiza este certamen con el objetivo de promover el arte de la pintura española. Pueden participar, hasta el 30 de septiembre de 2008, todos los artistas españoles o extranjeros residentes en España, sin límites en la creatividad de sus obras y abierto a todas las tendencias. El premio para el ganador está dotado con 35.000 euros. Además, BMW también concede la Beca Mario Antolín de 9.000 euros y el Premio BMW al Talento más Joven de 4.000 euros.

Requisitos

Todos los pintores españoles y extranjeros residentes en España podrán presentar una única obra original, enmarcada, con medidas no inferiores a 100x81 cm, ni superiores a 195x195 cm. El tema del cuadro y la técnica serán libres. Asimismo, podrán concurrir al Premio BMW para el Talento más Joven artistas cuya edad se encuentre comprendida entre los ocho y doce años, con una obra original que verse sobre una de las siguientes temáticas: "Naturaleza y Mundo Animal", "Ecología y Medio Ambiente" y "Familia y Amistad".

Premio

Para la entrega de los galardones, BMW Group España organiza un concierto cuyos beneficios económicos se destinan a una entidad sin ánimo de lucro. A este concierto asisten unos quinientos invitados, entre los cuales se encuentra S.M. La Reina Doña Sofía y S.A.R. La Princesa Irene de Grecia. Este año, el Premio BMW de Pintura está dotado con 35.000 euros y se entregará a la mejor obra presentada al certamen. Del mismo modo, en este evento se concederán 9.000 euros en concepto de Beca Mario Antolín de Ayuda a la Investigación Pictórica, otorgada a los tres concursantes más jóvenes de la edición, cuya obra tenga la mejor calidad artística y pictórica. También se hará público el ganador del Premio BMW al Talento más Joven, que recibirá una dotación de 4.000 euros. Los cuadros ganadores y finalistas quedarán expuestos durante varias semanas en el Centro Cultural Casa de Vacas de El Retiro (Madrid, España).

Premio Caja España de Pintura 2008


Premio Caja España de Pintura 2008
A este concurso bienal, convocado por la Obra Social de Caja España y abierto hasta el 20 de septiembre de 2008, pueden presentarse todos los artistas españoles o extranjeros con residencia en España, con una obra original e inédita. El certamen, fruto de la unión de los Premios de Pintura Valladolid y Ponferrada, convocados desde 1961, otorga un total de 15.000 euros. Además, las obras seleccionadas serán expuestas por diversas Salas Culturales de Caja España.

Requisitos

Cada artista podrá participar con una única obra que no haya sido presentada en otros concursos, ni incluida en catálogos o publicaciones de cualquier medio. La medida del cuadro no excederá de 146x114 cm, ni será inferior a 92x73 cm. En cuanto a temática y técnica, se admiten todas las tendencias y corrientes estéticas. Las obras deberán ser entregadas dentro del período comprendido entre el 15 y 20 de septiembre de 2008, ambos inclusive.

Premios

La Obra Social de Caja España establece un único premio dotado con 15.000 euros, que entregará en acto público el Día Universal del Ahorro (segunda quincena de octubre). La pintura ganadora del premio quedará en propiedad de Caja España. Al mismo tiempo, el Jurado determinará las obras seleccionadas para realizar una exposición por las distintas Salas Culturales de Caja España. Los autores escogidos deberán ceder estas obras a la entidad por un período mínimo de seis meses.

Pintores a la fuerza



Pintores a la fuerza


De entre las múltiples peculiaridades e incongruencias que pueden encontrarse en una disciplina tan vasta como la Historia del Arte, quizá uno de los fenómenos más curiosos lo constituyan aquéllos que pasaron a engrosar sus anales, casi sin quererlo, por el desarrollo de una habilidad que no escogieron dominar sino que los eligió a ellos. Maestros del pincel que, por un motivo u otro, acabaron aceptando la técnica pictórica, desfavorecida ante sus ojos frente a otras que consideraban bien más “elevadas”, bien más acordes a su naturaleza. Tres casos, famosos y muy distintos entre sí, ejemplifican este fenómeno y los principales motivos de un rechazo que puede sorprendernos hoy día: Leonardo da Vinci, Miguel Ángel y Amedeo Modigliani.




El hombre de los múltiples dones. Imagina que naces siendo un pequeño genio visionario con una habilidad especial para la pintura pero con una curiosidad inmensa por el mundo. Tu pasión es la ingeniería. La cocina. O imaginar el mundo del mañana. La experimentación constante es la fuente que alimenta tu vida, y la pintura el pequeño medio que posibilita que los mecenas que te habrán de mantener consientan en la mayoría de tus peticiones. Eres Leonardo da Vinci. Un pintor por accidente: un pintor magnífico para el que pintar suponía, en la mayoría de las ocasiones, una molestia que le robaba tiempo de sus otros intereses, pero que le permitía vivir. Así, sus encargos se demoraban por meses y muchos de ellos eran abandonados al poco de ser iniciados porque el maestro había encontrado alguna otra cosa mucho más interesante que reclamaba su atención.




La indignidad de la pintura. Quizá el planteamiento correcto en este caso no sea tanto la falta de altura de la técnica pictórica sino, más bien, su incapacidad para competir con una mucho más noble: la escultura. O eso al menos es lo que debía de pensar Miguel Ángel. Un escultor encerrado en el cuerpo de un pintor que, además, no sentía mucho afecto por la pintura. Aunque, en su caso, desarrolló todo su talento dentro de las tres grandes bellas artes y la posteridad no tuvo otro remedio que considerarlo uno de los mejores escultores del arte. Su testimonio lo avala, y seguramente el artista hubiera dado al mundo lo mejor de su expresión a través del mármol pero, como suele decirse, el cliente manda. Y si el cliente quiere que pintes la bóveda de su capilla, tendrás que pintarla y olvidar por un tiempo tus esculturas…


Cuando la enfermedad decide. Y, a veces, tu vocación es clara, pero tu cuerpo no está de acuerdo. Y el mismo medio que posibilita tu expresión es el medio que puede matarte. ¿Lo peor que podría pasarle entonces a un escultor de vocación? Padecer una afección pulmonar incompatible con el polvo generado por el trabajo sobre el material a esculpir. Así las cosas, Modigliani, que estaba loco por tallar, por generar vida sobre la piedra, tendrá que olvidarse de su pasión y concentrarse en la pintura. Quizá una pena para él pero una suerte para nosotros, los herederos de su arte.

martes, 29 de julio de 2008

Bonito, Giuseppe








Bonito, Giuseppe
Nacionalidad: Italia
Castellamare 1701 - Nápoles 1789

Giuseppe Bonito, pintor del Barroco Italiano tardío, nació en Castellammare di Stabia en 1701. Estudió en el taller de Solimena, obteniendo allí los efectos de contrastes lumínicos que caracterizan sus primeras obras, aunque después se orientara hacia el clasicismo académico romano como apreciamos en la Embajada turca en Nápoles del Museo del Prado. Falleció en Nápoles en 1789.

Richard Parkes Bonington








Bonington, Richard Parkes
Nacionalidad: Inglaterra
Nottingham 1802 - Londres 1828


Desde 1817 vivió casi exclusivamente en Francia, exponiendo en los Salones parisinos los dibujos y las acuarelas de paisajes que plasmaba en sus viajes por las provincias francesas.
También estuvo en Italia y sus vistas de Venecia se acercan a las de Turner en la sutil captación de los valores atmosféricos de la ciudad de la laguna.
Se afirmó también en la composición histórica, logrando evitar la grandilocuencia y la retórica vacía, pero su grandeza está en la pintura de paisajes en la que se coloca al lado de Constable y Turner.
Sus marinas, sus vistas de campos y ciudades francesas, aunque relacionadas con la tradición del siglo XVIII, presentan una nota de modernidad sorprendente por la inmediatez expresiva, libre y espontánea de la naturaleza.
El tratamiento de la composicón al aire libre, la sensibilidad al color y los efectos de la luz que hace de Bonington un precursor de Corot, quien lo admiró mucho, así como de los mismos impresionistas.

HOMBRES?


Entró en mi vida a través de internet, ja ja, me lo cuentan hace unos años y no me lo creo. Me apunté en una página de esas "amigos.com" y empecé a recibir propuestas de "amistad", principalmente de hombres. Las mujeres no aprenderemos nunca -pronto me di cuenta que los hombres no buscan amistad- pero yo no desistí y aún sigo enviando e-mails a todos los que contactaron conmigo.

Un día recibo dos correos, uno de Colombia y otro de Valencia. Estaba pasando "unos de esos momentos" que, no se si le pasará a todo el mundo, pero que yo si tengo, no me apetecía que nadie entrara en mi intimidad. Al colombiano lo borré sin contestar y al otro le envié un mensaje de perfecta maleducada.

Al cabo de unos días me encuentro en mi ordenador una misiva de un hombre que me muestra su asombro. Dice haber enviado un mensaje cortés y recibe a cambio una contestación de una persona "muy borde" y remata con "¡que gran sargento ha perdido la guardiacivil!"

Es el destino. Pasé de "los ojos como platos a la gran carcajada" - ¿Quien podía ser aquel gremlin que me contestaba?

Me picó la curiosidad y.......... bueno, hasta hoy. Ya, ya, la cosa no fue tan fácil. Tuvo que pasar todas las pruebas posibles. Las más importantes "de resistencia"....No, listillos, que no va por ahí la cosa, ja ja. Hablo de PACIENCIA.

Lo increíble de la historia es que somos el agua y el aceite, imposible una mezcla... pero el flota y ya está. Yo vivo en el mundo de la fantasía, me gusta el arte la poesía a el solo lo centras si hablas de futbol o política. ¿SE puede creer alguien que sea capaz de tragarse, sin pestañear un discurso de la vicepresidenta del Gobierno? Si vamos al monte yo veo el paisaje, analizo la flora mientras el indaga si hay algún embalse con turbinas

¿Y por que cuento esta historia? Porque hoy he tenido una experiencia que me ha hecho reflexionar

¿Como es posible que un coche convierta a un Jekyll en Mr. Hyde?

Hoy por la mañana Jekyll nos llevó a mi amiga Cris y a mi al Verbum Museo, o Casa de las palabras, que es lo mismo. Esperó en el coche, en su estado de "autismo" leyendo el periódico. Cuando salimos nos invitó a tomar un aperitivo y vuelta hacia nuestras casas. Si, vale, ese Museo está en la Playa de Samil y cada vez que veía pasar una teta en bikini la condición lunática se le altera... llegamos a la rotonda de las Traviesas-

¿Habeis oido el anuncio ese de tráfico? Ese que dice " ¿por que te pegas tanto al coche de delante? ¿quieres asustarlo? ¿Quieres intimidar?

Pues eso, frena el coche que iba delante y ZAS!!!

Salgo yo del coche y el conductor del otro, un chico con una pinta que no me gustó demasiado. Le pregunto ¿Paso algo? Acabo de pintar la defensa, me dice. Buscó algun toque, alguna marca, NADAAAAAAA. El, casi con lupa indagando. De pronto ve una rayita vertical, algo así como hecha con alfiler y dice: Mira!!!

Yo pensé que era imposible que nosotros le hubieramos hecho semejante rasguño, pero le dije que para aquello mejor no dar parte al seguro, que pintara y nos pasara la factura. Estuvo de acuerdo asi que volvi al coche a buscar la documentación.

Ya voy yo- me dice hyde

Cris y yo, sentaditas, calladas, mirando a través del parabrisas como si fuera una pantalla de televisión vimos como aquel hombre, tan educado en un minuto se estaba "tocando sus partes". Si, si, podeis creerme, con una mano braceaba y con la otra se tocaba los cojones- textualmente

¿Que hace? Pregunta Cris. Yo, escurriendome en el asiento hacia abajo solo acierto a decir ¿Estamos viendo lo mismo?

¿Que pasó? Pregunté cuando volvió. Nada, dijo, me ha llamado sinvergüenza y despues arrancó gritando que no tenía tiempo para perder

lunes, 28 de julio de 2008

Bonifazio de' Pitati







Bonifacio Veronese 1487-1553

Venetian painter who was born in Verona and about whose identity there has been a great deal of confusion. Because of a variety in style and quality and a difference in recorded names, his works were at one time ascribed to three distinct hands. At present they are considered the works of one painter (probably a pupil of Palma Vecchio), whose best works date 1530-40. In 1531, he began decorations in the Palazzo Camerlenghi, Venice, which were finished by his pupils and others, including Tintoretto. His only signed work is an altarpiece now in the Palazzo Reale, Venice, which was originally executed (1533) for the Scuola dei Sartori. On the whole he is quieter and more refined than Palma Vecchio, and an excellent colorist, though he was lacking in temperament and his work is devoid of compositional interest. He painted with a great deal of anecdotal detail and is important for his influence on Jacopo Bassano. His style declined precipitously after 1540, either because of a protracted illness or the great number of commissions he undertook and relegated to his workshop.io Veronese 1487-1553

Giovanni Antonio Boltraffio










Giovanni Antonio Boltraffio (o también: Beltraffio) (Milán 1467- Milán 1516). Pintor italiano del Renacimiento.

Las primeras obras de Boltraffio se encuentran influidas por las de Bernardino Zenale, Ambrogio da Bergognone y Vincenzo Foppa, aunque tras la llegada de Leonardo a Milán en 1482, Boltraffio se transformó en un ferviente admirador de la pintura leonardesca convirtiendose luego en un discípulo de da Vinci.
Es así que la obra de Boltraffio está fuertemente influenciada por la de su maestro Leonardo; por tal razón es que las pinturas de Boltraffio se destacan en el diseño, la calidad del dibujo, el modelado merced al claroscuro y las difuminaciones o el sfumato, así como por sugestivos coloridos.

De los trabajos de este pintor conservados hasta el presente el más notorio es el conjunto de pinturas de altar (ver pala) que se encuentra en la National Gallery de Londres.

Hans Gillisz. Bollongier



Hans Gillisz. Bollongier o Boulenger (Haarlem, 1600-idem, 1645) pintor neerlandés de naturalezas muertas. Se especializó en representar ramos de flores, a veces de grandes dimensiones.

SOMBRERO DE PANAMA


¿Sabeis quien ha llevado sombrero de Panamá?



Winston Churchill
Teddy Roosevelt
Franklin D.Roosevelt
Nikita Jrushchov
Clark Gable
Humphry Bogart
Gary Cooper
Harry Truman



El Sombrero Panamá
Aunque su nombre pueda conducir a un contrasentido, el verdadero sombrero de Panamá, es un producto de Ecuador. Ecuador, empezó a producir sombreros panamá en el año 1630, pero no los exportó activamente hasta el siglo XIX. Los sombreros fueron vendidos en los puertos panameños, como resultado de las cualidades y habilidades de las asociaciones de viajeros y comerciantes con el país de Panamá.

La provincia ecuatoriana de MANABI es históricamente el centro de la producción de los sombreros panamá. Las ciudades de JIPIJAPA y MONTECRISTI han prestado sus nombres a los diferentes estilos de los sombreros panamá, gracias a las capacidades de sus artesanos locales. Estos maestros artesanos y tejedores pueden tardar hasta 8 meses en realizar un único sombrero.

Los años 40 fueron los grandes años de producción de sombreros de paja toquilla. Fue la principal exportación de Ecuador y una distinción de estilo y elegancia.

Desafortunadamente en los años 60 se produjo un declive en el uso del sombrero en general, y de los sombreros de palma en particular, como artículo de moda para los caballeros. Esto fue impulsado por John Kennedy por su tradición popularizada de llevar la cabeza descubierta. Como resultado de ésto, la producción de buenos sombreros de palma de Panamá es ya casi un arte olvidado hoy en día. Sin embargo, no se ha perdido la esperanza, y todavía quedan unos pocos artesanos que tejen estos sombreros, y es posible que vuelva a surgir su popularidad.

En la ciudad de Montecristi, el arte de tejer sombreros de panamá está cayendo muy despacio. Hace 2 generaciones, había 2000 tejedores y ahora sólo hay 20 maestros. Además, teniendo en cuenta que los maestros actuales tienen de 70 a 80 años aproximadamente, y que los sombreros más sencillos llevan un tiempo de 2 meses, hay poco tiempo libre para instruir a los más jóvenes en este arte.

Los sombreros Montecristi, son simplemente los sombreros de paja mejores del mundo, y por ello luchamos día a día para que este bello arte vuelva a renacer.

QUINTO CERTAMEN SECUENCIACERO



cousascativas dijo...
¡yo pienso ir!!!!!
(si es que me llega la invitación que me prometiste)

30 de septiembre de 2008 12:16

MI COMENTARIO:

Si quieres invitación ven a buscarla nena, pero te comunico que es entrada libre todos los días del certamen

Bicos

sábado, 26 de julio de 2008

Hans Bol



fiesta


Title LANDSCAPE WITH THE STORY OF VENUS AND ADONIS


Panoramic Landscape with Parable of The Rich Man and view of the city of Brussels


Hans Bol (1534–1593), Flemish artist, received his early training from his two uncles who were also painters. He then was the apprentice to a Mechelen watercolorist and tempera painter at the age of fourteen. Because Bol’s watercolors became so widely reproduced, he began creating miniatures on parchment. The technique earned him many international clients and a good income. In addition, Bol also produced several oil paintings, illuminated manuscripts, drawings, and engravings. He preferred to create landscapes, mythological, allegorical and biblical scenes, and genre paintings

Bol was a mannerist, which followed the High Renaissance.

One of his most famous works of art is Landscape with the Fall of Icarus, made with watercolours on paper. It was inspired by Ovid's Metamorphoses, in which the ancient myth of Icarus is told. The painting is a marvelous example of the art of landscape. Subtle colour transitions, skilful perspective and effective contrasts between foreground and background, and human figures and the forces of nature, lend this miniature painting a cosmic dimension.

Bol chose the Icarus theme on several occasions. It was also subject of one of his paintings, which described in detail and highly praised by Karel van Mander in the 17th century. Although Bol was once an important and admired painter, we only know him through his small drawings and watercolours. Most of his paintings appear to have been lost. This miniature is all the more important, because it probably produces the painting referret to by Van Mander, which may have been his masterpiece. Consequently, Bol ought to be viewed not only as a superior miniature painter, but above all as an important artist who played a key role in the development of landscape art.